ΚΛΑΙΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΜΑΣ;

Φίλοι μου, χαίρετε! Πάντοτε χαίρετε!

Ἀκούσαμε τὸ "Δεῦτε λάβετε φῶς"; Ἂν ὄντως τὸ ἀκούσαμε γέμισε ἡ ψυχή μας χαρά! Λάβαμε αὐτὸ τὸ Φῶς καὶ στάθηκε ἡ ψυχή μας στὰ πόδια της, ὅσο δυσκολεμένη κι ἂν ἦταν. Παραδώσαμε τὴ λύπη μας σὲ Κεῖνον γιατὶ ὅλα τὰ παίρνει πάνω Του. Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Μόνος ποὺ κλαίει γιὰ μᾶς ἀληθινά, καὶ πονάει, ὅσο κανένας ἄλλος πάνω στὴ γῆ. Τί κλάμα νὰ εἶναι τὸ κλάμα Του γιὰ μᾶς; Ὅπως τόσο πολὺ πόνεσε μὲ τὸν Ἰούδα Του, τὸ δικό Του παιδί, ποὺ ἀπὸ πόνο -ὄχι χαιρέκακα- εἶπε "νὰ μὴ γεννιόταν αὐτὸ τὸ παιδί μου"!
Μὲ τὴν Ἀνάστασή Του, ἡ λύπη μας ἔγινε χαρά, κι ἂν Ἐκεῖνος δὲν κρατοῦσε τὴν ὕπαρξή μας στὰ ἄχραντα χέρια Του, ἀπὸ τὴ χαρά της μποροῦσε νὰ ἐκραγεῖ, νὰ φύγει καὶ νὰ πάει κοντά Του πρὶν ἀπὸ τὴν ὥρα της ποὺ μόνον Αὐτὸς τὴ γνωρίζει...(π. Ἀ. Κ).