ΠΑΤΗΡ ΙΩΗΛ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ

Ταξιδεύοντας ὁ π. Ἰωὴλ μιὰ φορὰ μὲ τὸ τραῖνο ἀπὸ Καλαμάτα γιὰ Ἀθήνα, σὲ κάποιο χωριὸ -κοντὰ στὸ σταθμὸ- στάθμευσε τὸ τραῖνο διότι μία εἰκόνα στὴν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ δάκρυζε καὶ οἱ ἐπιβάτες κατέβηκαν νὰ πᾶνε να δοῦν τὸ θαῦμα.Τὸ βαγόνι του ἄδειασε καὶ κεῖνος ἔμεινε μόνος του διαβάζοντας ἀμέριμνος ἕνα βιβλίο. Κατὰ τὴν ἐπιστροφή τους ἕνας ἐπιβάτης τοῦ λέει μὲ θυμό:
-Ἐσὺ πάτερ δὲν πιστεύεις! Γιὰ νὰ λάβει τὴν ἀπάντηση:
-Ἐγὼ πιστεύω καὶ γι' αὐτὸ δὲν μοῦ κάνουν ἐντύπωση τὰ θαύματα. Ἐσὺ δὲν πιστεύεις καὶ πῆγες νὰ δεῖς τὸ θαῦμα γιὰ νὰ πιστέψεις, ἔ; Γιά πές μας, λοιπόν, τώρα, πίστεψες ἢ ὄχι ἀκόμη;