Περί αληθινής φιλίας

Φίλοι μου:
Μοῦ εἶπε κάποτε μιὰ κοπέλα, ἀλλά ἀκούγεται καὶ ἀπὸ νεαρούς: "Πάτερ, δὲν ὑπάρχει ἀληθινὴ φιλία, σὰν τὴν ἀγάπη τῶν γονιῶν δὲν ὑπάρχει". Προσέξτε. Πρῶτον ἡ ἀληθινὴ φιλία εἶναι δῶρο Θεοῦ. Διαβάστε ὅποιον Πατέρα θέλετε! Ἐπιπλέον, αὐτὸς ποὺ ἔτσι σκέφτεται ὑπογράφει ἀπὸ τώρα τὴν ἀποτυχία του σὲ ἐνδεχόμενο μελλοντικὸ γάμο ἢ ἔνταξη στὸ μοναχισμό (πολὺ περισσότερο). Ὁ Χριστὸς ποὺ εἶπε "τίμα" τοὺς γονεῖς, εἶπε καὶ "θὰ ἐγκαταλείψεις" τοὺς γονεῖς - σκληρὸ ρῆμα- εἶπε καὶ "θὰ προσκολληθεῖς" τῇ γυναικὶ -πάλι σκληρὸ ρῆμα. Ἂν ἔτσι δὲν κινηθεῖς γίνεσαι - θ ε ο μ ά χ ο ς, εἴτε γονιὸς εἶσαι, εἴτε τέκνο, ἔγγαμος ἢ ἄγαμος, κληρικὸς ἢ λαϊκός, ἄντρας ἢ γυναῖκα. Ψυχολογικὰ εἶσαι "μπέμπης" καὶ "μπέμπα" ἀνεξαρτήτως ἡλικίας. Πῶς νὰ "συμμαχήσει" ὁ Θεὸς μαζί σου καὶ νὰ ἀναπαυθεῖ σὲ σένα; Μαθαίνεις μάλιστα μὲ τὴν "κουτοπονηριά" σου (παραμένεις κουτοπόνηρος διότι ἔτσι σκεπτόμενος δὲν -ἄ ν ο ι ξ ε ς- τὴν καρδιά σου στὸ Θεό, 100 χρόνια νὰ εἶσαι στὴν Ἐκκλησία) νὰ -χ ρ η σ ι μ ο π ο ι ε ῖ ς- τοὺς ἄλλους σὰν ἐξαρτήματα ποὺ "βολεύουν" τὸν αὐτοεγκλωβισμό σου, τὸ σύζυγο, τὴ σύζυγο, τὸ φίλο, τὴ φίλη, τὸ συμμοναστή, τὴ συμμονάστρια, ἀσχέτως ἂν "μετανοώντας" λὲς ὅτι τοὺς ἀγαπᾶς καὶ ἐκτιμᾶς. Ἐντάξει, ὑπάρχει καὶ λίγη ἀλήθεια στὰ λεγόμενά σου, καὶ λίγη καλὴ προαίρεση, μαζὶ μὲ τὴ "σκαρταδούρα". Θέλουμε καὶ θέλεις νὰ βγεῖς ἀπὸ αὐτό. Προσπάθεια χρειάζεται κι ἀπό σένα κι ἀπὸ μένα κι ἀπὸ ὅλους μας, νὰ μᾶς ρυθμίσει ὁ Χριστὸς τῆς Ἐκκλησίας, ἁπαλύνοντας τὶς ἀνεπάρκειές μας καὶ κάνοντας νὰ ἀνθίσουν τὰ χαρίσματά μας. Γιὰ ὅλα ὑπάρχει ἡ θεάρεστη λύση.